สายลม สายน้ำ แสงแดด ขุนเขา และธรรมชาติแสนงาม รวมทั้งเสียงร้องอันอบอุ่นแฝงความสุขของ จอห์น เดนเวอร์ (John Denver) เสียงกีตาร์ 12 สายและแบนโจที่แซมขึ้นมาอย่างถูกจังหวะ คือส่วนประกอบอันลงตัวของเพลง ‘Take Me Home, Country Roads’ ที่หลายคนมักจะหยิบมาเปิดฟังเวลาคิดถึงบ้านเกิด และคิดว่าเจ้าของเสียงร้องต้องเป็นชาวเวสต์ เวอร์จิเนีย แน่ ๆ ถึงได้ถ่ายทอดความเป็นเวสต์ เวอร์จิเนีย ออกมาได้อย่างไพเราะขนาดนี้
แต่เปล่าเลย เดนเวอร์ไม่ได้เกิดหรืออาศัยในเวสต์ เวอร์จิเนีย แถมคนแต่งเพลงก็ไม่ใช่ด้วยเหมือนกัน!
เดนเวอร์เกิดในปี 1943 ที่รอสเวลล์ รัฐนิว เม็กซิโก สหรัฐอเมริกา ในครอบครัวที่พ่อเป็นทหารอากาศ การต้องโยกย้ายตามพ่อไปประจำการตามฐานทัพต่าง ๆ ทำให้เดนเวอร์ในวัยเด็กไม่มีเวลาสร้างความสัมพันธ์กับเพื่อนวัยเดียวกันได้ยาวนานนัก เขารู้สึกแปลกที่แปลกทาง และคิดว่าไม่มีที่ไหนเป็นที่ของเขาอย่างแท้จริงเลยสักนิด
เดนเวอร์เริ่มค้นพบที่ทางของตัวเอง เมื่อได้รับอะคูสติกกีตาร์จากย่าเมื่ออายุ 11 ขวบ ตามด้วยการเข้าร่วมวงนักร้องประสานเสียง Tucson Arizona Boys Chorus เมื่อครั้งที่พ่อย้ายไปประจำการที่ฐานทัพในรัฐแอริโซนา แต่อยู่ที่นั่นได้เพียง 2 ปี ก็ต้องย้ายตามพ่อไปตามฐานทัพอื่น ๆ จนเมื่อเดนเวอร์เรียนไฮสกูลในรัฐเท็กซัส และวันหนึ่งก็ขอยืมรถพ่อขับข้ามรัฐไปแคลิฟอร์เนีย นั่นแหละคือช่วงที่เขารู้ว่าตัวเองจะต้องเดินบนเส้นทางสายดนตรีอย่างจริงจังเสียแล้ว
เมื่อกลับเท็กซัส เดนเวอร์เข้าร่วมกลุ่มวงดนตรีโฟล์กขณะเรียนมหาวิทยาลัย แต่ท้ายสุดเขาก็เลิกเรียนและย้ายไปลอสแอนเจลิส ตามหาฝันด้วยการเป็นนักร้องในคลับ เขาเข้าร่วมวง The Mitchell Trio แต่นั่นก็ยังไม่เติมเต็มความฝันที่มี ท้ายสุดเขาขอออกจากวงเพื่อเป็นศิลปินเดี่ยว และโอกาสก็มาถึงในปี 1969 เมื่อเดนเวอร์ได้ออกอัลบั้มแรก Rhymes & Reasons (อัลบั้มนี้มีเพลงดังอย่าง ‘Leaving on a Jet Plane’)
กระทั่งปี 1971 เดนเวอร์ก็แจ้งเกิดอย่างจริงจังจากอัลบั้มชุดที่สอง Poems, Prayers & Promises ซึ่งเพลงที่หนุนให้อัลบั้มนี้โด่งดังขั้นสุดก็คือ ‘Take Me Home, Country Roads’ นั่นเอง
เพลงนี้หลัก ๆ แต่งโดยสองสามีภรรยา บิลล์-ทาฟฟี ดานอฟฟ์ (Bill-Taffy Danoff) ร่วมด้วยเดนเวอร์ จุดเริ่มต้นมาจากบิลล์และทาฟฟีขับรถไปตามถนนคล็อพเปอร์ในรัฐแมรีแลนด์ ในหัวของบิลล์เริ่มคิดถึงเพลงที่ว่าด้วยเส้นทางอันคดเคี้ยว และคิดถึงเพื่อนที่มาจากเวสต์ เวอร์จิเนีย ซึ่งตอนนั้นทั้งบิลล์และทาฟฟีก็ไม่เคยไปเวสต์ เวอร์จิเนีย มาก่อนเลยด้วย
“ตอนแรกผมคิดถึงคำว่า ‘แมสซาชูเซ็ทส์’ (บ้านเกิดของบิลล์) เพราะมี 4 พยางค์ที่น่าจะลงตัวกับเพลง แต่คิดไปคิดมาคำนี้ไม่น่าจะเหมาะเท่าไหร่ อีกอย่าง Bee Gees ก็มีเพลงดังอย่าง ‘Massachusetts’ ไปแล้วด้วย” บิลล์บอก เขายังเคยให้สัมภาษณ์ด้วยว่า ที่เขียนถึงเวสต์ เวอร์จิเนีย ส่วนหนึ่งก็เพราะเคยฟังคลื่นวิทยุที่บอกเล่าถึงความงดงามของรัฐนี้จนทำเอาเขาประทับใจไม่น้อย
เมื่อเดนเวอร์ได้ฟังตัวอย่างเพลงที่ทั้งคู่แต่งแล้วก็สนใจ ซึ่งหลังจากปรับ ๆ เนื้อเพลง เลือกเนื้อหาที่โฟกัสไปที่ธรรมชาติอันงดงามของเวสต์ เวอร์จิเนีย ‘Take Me Home, Country Roads’ ก็กลายเป็นเพลงในอัลบั้มที่สองของเดนเวอร์ และเป็นเพลงลายเซ็นของเดนเวอร์มาตลอดระยะเวลาหลายสิบปี
ไม่ต้องสงสัยเลยว่า หลังจากชาวเวสต์ เวอร์จิเนีย ได้ฟัง ‘Take Me Home, Country Roads’ แล้วจะปลาบปลื้มขนาดไหน เดนเวอร์เป็นเหมือนทูตท่องเที่ยวที่ทำให้คนทั่วโลกรู้จักความงดงามของเวสต์ เวอร์จิเนีย ดินแดนแห่งสายน้ำ แสงแดด และขุนเขา สะท้อนธรรมชาติอันเรียบง่ายแต่ยิ่งใหญ่ เพลงนี้กลายเป็นเพลงประจำมหาวิทยาลัยเวสต์ เวอร์จิเนีย แถมในปี 2014 ก็กลายเป็นหนึ่งในสี่เพลงทางการประจำรัฐเวสต์ เวอร์จิเนีย อีกด้วย
ถึงเพลงจะดังระเบิด แต่กว่าเดนเวอร์ บิลล์ และทาฟฟี จะได้ไปเยือนเวสต์เวอร์จิเนียก็วันที่ 6 กันยายน ปี 1980 ครั้งนั้นพวกเขาได้รับการต้อนรับอย่างอบอุ่นจากแฟนเพลงเวสต์ เวอร์จิเนีย ก่อนที่เดนเวอร์จะขับขานบทเพลงอมตะของเขาต่อหน้าแฟน ๆ ราว 5 หมื่นคน สร้างห้วงเวลาแสนน่าประทับใจให้ชาวเวสต์ เวอร์จิเนีย อย่างไม่ลืมเลือน
จอห์น เดนเวอร์ เสียชีวิตด้วยอุบัติเหตุเครื่องบินที่เขาขับตกเมื่อวันที่ 12 ตุลาคม ปี 1997 ถึงอย่างนั้น เพลงของเขาโดยเฉพาะ ‘Take Me Home, Country Roads’ ก็ยังคงโลดแล่นสร้างความสุขให้ชาวเวสต์ เวอร์จิเนีย และแฟน ๆ ทั่วโลกตลอดไป