Weapons : การล้ำเส้นของปรสิตสังคมกับขีปนาวุธในคราบมนุษย์

 

บทความนี้มีการเปิดเผยเนื้อหาของภาพยนตร์เรื่อง Weapons (2025)

 

“ถ้าป้าสั่งห้ามแกเล่าเรื่องนี้กับใคร รู้ใช่มั้ยว่าจะเกิดอะไรขึ้นถ้าแกขัดคำสั่ง ป้าสั่งให้พ่อแม่แกทำร้ายตัวเองก็ได้ ทำร้ายกันเองก็ได้ หรือจะกินกันเองก็ได้ถ้าป้าอยากให้ทำ แกเข้าใจใช่มั้ย”

คำขู่นั้นอาจฟังดูตลกเมื่อออกจากปากหญิงชราร่างผอม น้ำเสียงแหลมเล็กดูไม่มีพิษมีภัย พร้อมแต่งหน้าทำผมรุงรังเหมือนตัวตลก ทว่าผู้ชมรู้ดีว่า อีกฝ่ายคือ ‘แกลดีส’ คุณป้าผู้เปรียบเสมือนปรสิต ชอนไชเข้ามาในบ้านของหลานชาย พร้อมนำหายนะมาสู่ผู้คนในเมือง เกิดเป็นประโยคเปิดเรื่องที่หลายคนคงรู้สึกขนลุกตั้งแต่ได้ชมตัวอย่าง

“คืนก่อนหน้านั้น เวลาตีสองสิบเจ็ดนาที เด็กทุกคนตื่นขึ้น ลุกออกจากเตียง ลงไปชั้นล่าง เดินออกไปในความมืด...และไม่กลับมาอีกเลย”

‘Weapons’ คือหนังสยองขวัญที่กวาดคำชื่นชมเข้าขั้นปรากฏการณ์ ด้วยวิสัยทัศน์ของ ‘แซ็ก เคร็กเกอร์’ (Zach Cregger) ผู้กำกับซึ่งเคยได้รับคำวิจารณ์แง่เดียวกันมาแล้วจาก ‘Barbarian’ (2022) ว่าด้วยเรื่องราวในเมืองแห่งหนึ่ง ที่จู่ ๆ นักเรียนในห้องของครูจัสทีน แกนดี้ (แสดงโดย จูเลียร์ การ์เนอร์) ก็วิ่งหายออกจากบ้านในเวลาตีสองสิบเจ็ดนาที เป็นเหตุให้เธอตกเป็นจำเลยสังคมและถูกล้ำเส้นสารพัดรูปแบบ โดยเฉพาะจากอาเชอร์ (แสดงโดย จอช โบรลิน) พ่อผู้ทำทุกวิถีทางเพื่อตามหาลูกชายที่หายตัวไป

ทว่าทั้งคู่ไม่รู้เลยว่า ผู้อยู่เบื้องหลังเหตุการณ์ทั้งหมดคืออเล็กซ์ (แสดงโดย แคร์รี่ คริสโตเฟอร์) เด็กชายเพียงคนเดียวที่ไม่ได้หายตัวไปกลางดึก เพราะหลังจากที่เขาได้ยินคำขู่จากแกลดีส อเล็กซ์ก็จำยอมเป็นส่วนหนึ่งของพิธีกรรมที่พาเพื่อนทั้งสิบเจ็ดคนมาคุมขัง ไม่ต่างจากตอนที่เขานิ่งเฉย ยอมให้ปรสิตสังคมซึ่งมาในรูปของเพื่อนร่วมชั้นกลั่นแกล้ง

ทว่าสุดท้าย เด็กชายผู้ถูก ‘ล้ำเส้น’ มาทั้งชีวิตก็ไม่ยอมถูกทำร้ายฝ่ายเดียว เมื่อสบโอกาส เขาจึงเป็นฝ่ายล้ำเส้นกลับ ก่อนลงเอยด้วยการที่เจ้าแห่งปรสิตถูกผู้ที่มันเคยควบคุมสังหาร 

การกระทำนั้นไม่เพียงสื่อถึงการยืนหยัดต่อต้านผู้บุกรุก แต่ยังสะท้อนความเก็บกดเมื่อมนุษย์โดนปรสิตคุกคาม

และหากถอยมองในภาพกว้างก็จะเห็นได้ว่า ท่ามกลางเส้นเรื่องที่พัวพันกันวุ่นวาย ภาพยนตร์เรื่องนี้ไม่ได้หยิบยกประเด็นการล้ำเส้นมาเป็นสัญญะเพียงฉาบฉวย หากแต่สอดแทรกมันลงในทุกจังหวะจะโคน

 

เมืองแห่งการล้ำเส้น
ที่ฉายผ่านการเล่า 6 มุมมอง

Weapons คือภาพยนตร์ที่พาผู้ชมเดินทางไปกับหกตัวละคร ผ่านหกเส้นเรื่องที่เรียงร้อยเข้าหากันทีละนิด โดยระหว่างทาง ได้สอดแทรกคำถามให้ผู้ชมรู้สึกตะหงิดใจมากมาย หนึ่งในนั้นคือประเด็นเกี่ยวกับการล้ำเส้น หรืออีกนัยหนึ่ง คือการล่วงเกินผู้อื่นด้วยการกระทำที่อยู่นอกเหนือสิทธิ์ของตนเอง

หลังผ่านช่วงเปิดเรื่อง ผู้สร้างก็จงใจพูดถึงประเด็นดังกล่าวอย่างโจ่งแจ้ง เริ่มตั้งแต่ประโยคที่มาร์คัส (แสดงโดย เบเนดิกต์ หว่อง) ผู้อำนวยการโรงเรียนบอกจัสทีนว่า “คุณเป็นคนชอบล้ำเส้น” ด้วยนิสัยใกล้ชิดกับเด็กเกินหน้าที่ของเธอ หลังจากนั้น การล้ำเส้นของบรรดาตัวละครก็ถูกถ่ายทอดออกมามากขึ้นเรื่อย ๆ

เริ่มตั้งแต่จัสทีน ที่ความเครียดทำให้เธอลอบมีความสัมพันธ์กับพอล คนรักเก่าซึ่งมีครอบครัวแล้ว (แสดงโดย อัลเลน เออเรนริช) หรือแม้แต่การที่เธอสะกดรอยตามอเล็กซ์กลับบ้าน ทั้งที่มาร์คัสสั่งห้ามอย่างเด็ดขาด

ทว่าในมุมหนึ่ง จัสทีนก็เป็นแค่เหยื่อผู้โดนล้ำเส้นจนหวาดวิตก เธอต้องเผชิญทั้งการถูกกล่าวหา ถูกคุกคาม ทั้งยังถูกหลอกหลอนโดยสิ่งที่ไม่รู้ว่าเป็นปีศาจหรือภาพหลอนจากความเก็บกดของเธอกันแน่ ฟังจากชะตากรรมที่กล่าวมา ก็ไม่แปลกใจที่เธอจะยอมล้ำเส้นคนอื่นบ้างเพื่อหาทางนำชีวิตปกติกลับคืน

นอกจากจัสทีนแล้ว ตัวละครอื่นก็ต่างมีพฤติกรรมล้ำเส้น ไม่ว่าจะเป็นอาเชอร์ที่ตามรังควานจัสทีน พอลที่ทำร้ายและไล่ล่าเด็กหนุ่มติดยา ไปจนถึงเด็กหนุ่มติดยาซึ่งก่อวีรกรรมสารพัดอย่าง ทว่าตัวละครที่ล้ำเส้นผู้อื่นได้อุกอาจที่สุดย่อมหนีไม่พ้นแกลดีส ซึ่งนอกจากจะเข้ามาสร้างความหายนะให้ครอบครัวของหลานชายแล้ว ยังมีสถานะเป็น ‘เจ้าแห่งปรสิต’ ผู้ก่อความวุ่นวายทั้งหมด

แม้แกลดีสจะเคยปรากฏตัวในรูปสิ่งลี้ลับที่หลอกหลอนจัสทีนกับเด็กหนุ่มติดยา แต่การปรากฏอย่างเป็นทางการครั้งแรกคงเป็นตอนสนทนากับมาร์คัส ตามด้วยการมาหาเขาถึงบ้าน และขอร้องให้อีกฝ่ายเชิญตัวเองเข้าไปโดยไม่คำนึงถึงมารยาทสักเท่าไหร่ มาร์คัสมองว่าตนกำลังถูกล้ำเส้น จึงเป็นฝ่ายปฏิเสธ แต่สามีของเขากลับยืนยันให้แกลดีสเข้ามา นำมาสู่จุดจบอันน่าเศร้าของทั้งคู่

หลังเรื่องดำเนินถึงช่วงกลาง ผู้ชมอาจยังสับสนว่าการล้ำเส้นเกี่ยวข้องอะไรกับเนื้อหา โดยเฉพาะชื่อเรื่องอย่าง ‘อาวุธ’ (Weapons) ที่ยังปราศจากคำอธิบาย ตัวหนังจึงค่อย ๆ เบนเข็มจากการล้ำเส้นธรรมดา ไปสู่การล้ำเส้นด้วยวิธีการเหนือธรรมชาติ พร้อมเผยแก่นสารแท้จริง นั่นคือการพูดถึง ‘ปรสิต’ ซึ่งเติบโตในร่างที่พวกมันบุกรุกเข้ามา

 

สิ่งมีชีวิตผู้เติบโตท่ามกลาง
ความเจ็บปวดและความไม่ยินยอม

เอกลักษณ์หนึ่งของ Weapons คือการบอกใบ้สัญญะผ่านบทสนทนาหรือการกระทำที่ชัดเจน เพราะนอกจาก ‘การล้ำเส้น’ ที่มาร์คัสพูดกับจัสทีนแล้ว ยังรวมถึงเรื่องเกี่ยวกับ ‘ปรสิต’ ซึ่งถูกหยิบยกขึ้นมาถึงสองครั้งใหญ่ ๆ ตั้งแต่ในสารคดีที่อเล็กซ์ดู ไปจนถึงการสอนของครูแกนดี้ซึ่งเอ่ยคำว่าปรสิตออกมาตรง ๆ

นิยามของปรสิตคือ สิ่งมีชีวิตที่ล้ำเส้นเข้ามาอาศัยร่วมกับสิ่งมีชีวิตอื่นโดยเป็นฝ่ายได้ประโยชน์ ในขณะที่อีกฝ่ายเสียประโยชน์ ซึ่งการกระทำของแกลดีสสอดคล้องกับนิยามนั้น 

ตามคำบอกเล่าของพ่ออเล็กซ์ หล่อนคือญาติฝั่งแม่ที่ป่วยติดเตียง จำเป็นต้องได้รับการดูแลจากพวกเขา ภาพแรกของป้าที่อเล็กซ์เห็นคือหญิงชราผมขาว นอนอ่อนระโหยไร้เรี่ยวแรง จับจ้องมาที่เขาราวกับมีแผนร้ายบางอย่าง

และแล้ว วันที่พ่อแม่อเล็กซ์ถูกสะกด แกลดีสก็กลายเป็นหญิงชราผู้ร่าเริง แต่งตัวฉูดฉาด น้ำเสียงแหลมสูง ราวกับการได้ควบคุมร่างของทั้งคู่คือการดูดพลังชีวิต มิหนำซ้ำ แกลดีสยังบอกอเล็กซ์ว่า หล่อนมาที่บ้านเขาเพื่อมองหา ‘บางสิ่ง’ และนั่นคือเหตุผลที่หล่อนต้องการควบคุมร่างของนักเรียนทั้งสิบเจ็ดคน

เป็นไปได้อย่างยิ่งว่า การควบคุมร่างมนุษย์ทำให้แกลดีสกลับมามีร่างกายแข็งแรง ไม่ต่างอะไรกับปรสิตที่ดำรงชีวิตด้วยการดูดกินสารอาหารจากเจ้าบ้าน

และหลักการของเวทมนตร์หล่อนใช้สะกดเหยื่อก็ดูจะได้แรงบันดาลใจจากธรรมชาติของปรสิตที่มีอยู่จริงบนโลก เช่น ปรสิต Ophiocordyceps ที่ชอนไชเข้าไปในร่างแมลง เข้าควบคุมสมองจนเปลี่ยนพฤติกรรมเหยื่อได้ดังใจ การควบคุมพฤติกรรมนั้นเองที่ทำให้ลักษณะทางกายภาพของเหยื่อทุกคนของแกลดีสเปลี่ยนไปอย่างเห็นได้ชัด ตั้งแต่ดวงตาที่ปูดโปน ไปจนถึงท่าวิ่งกางแขนซึ่งสร้างภาพจำแก่หนังตั้งแต่ปรากฏอยู่บนโปสเตอร์ 

มองอีกนัยหนึ่ง การกระทำของแกลดีสอาจสื่อถึงการจัดระเบียบ เพราะท่ามกลางสังคมที่เต็มไปด้วยการล้ำเส้น ผู้ใหญ่ล้ำเส้นผู้ใหญ่ ผู้ใหญ่ล้ำเส้นเด็ก เด็กล้ำเส้นเด็กด้วยกันเอง (ดังที่เพื่อนของอเล็กซ์รวมกลุ่มกลั่นแกล้งเขา) หญิงชราก็ได้ทำตัวเป็นเจ้าแห่งปรสิต ล้ำเส้นทุกชีวิตที่เธอต้องการ จนสุดท้าย เพื่อนร่วมชั้นกลุ่มดังกล่าวก็มาลงเอยอยู่ในห้องใต้ดินบ้านอเล็กซ์ ถูกควบคุมจนไร้สติ เดือดร้อนถึงอเล็กซ์ที่ต้องคอยป้อนอาหารยื้อชีวิตพวกเขา ดูคล้ายเป็นการเอาคืนทางอ้อม

ทว่า Weapons ซุกซ่อนสัญญะมากกว่าแค่เรื่องของปรสิตหรือการรุกล้ำสิทธิ์ การที่ปรสิตสามารถควบคุมร่างมนุษย์นำมาสู่ความโหดร้ายอีกมากมาย โดยเฉพาะการเปลี่ยนมนุษย์ผู้ถูกล้ำเส้นให้กลายสภาพเป็นอาวุธสังหาร

นั่นอาจเป็นคำตอบว่าเหตุใด หนังสยองขวัญซึ่งกล่าวถึงมนตร์ดำและการควบคุมร่างจึงถูกตั้งชื่อว่า ‘อาวุธ’

 

‘เหยื่อ’ ผู้เป็นทั้งอาวุธ...
และเหยื่อจากการใช้อาวุธ

ท่วงท่าการกางแขนและวิ่งเป็นเส้นตรงมีลักษณะคล้ายขีปนาวุธซึ่งถูกล็อกเป้า คือประโยคที่อาเชอร์ใช้นิยามพฤติกรรมเหยื่อของแกลดีส 

สาเหตุที่เขานึกถึงขีปนาวุธอันเป็นสิ่งไกลตัว แทนที่จะเทียบเคียงกับสิ่งของโดยรอบ คงเป็นเพราะฝันร้ายของเขาที่เห็นปืนไรเฟิลปรากฏอยู่บนท้องฟ้า ดูลึกลับและทรงพลังอำนาจ มิหนำซ้ำ ใต้จุดที่ปืนกระบอกนั้นลอยอยู่ยังเป็นบ้านของอเล็กซ์...สถานที่ที่แกลดีสใช้ประกอบพิธีกรรมชั่วร้าย

ที่น่าสนใจคือ ขั้นตอนระบุคำสั่งฆ่าในพิธีนั้นดูมีความชัดเจน เป็นขั้นเป็นตอนกว่าคำสั่งอื่น ๆ เริ่มจากนำเส้นผมของผู้ที่ต้องการฆ่ามาพันรอบกิ่งไม้แล้วหักทิ้ง ผิดกับคำสั่งให้ทำสิ่งที่เบากว่า เช่น สั่งให้พอลลากตัวเด็กหนุ่มเข้ามาในบ้าน หรือสั่งให้พ่อแม่ของอเล็กซ์เดินไปไหนมาไหน ซึ่งผู้สร้างไม่ได้ฉายภาพให้คนดูเห็นด้วยซ้ำว่าแกลดีสสั่งการด้วยวิธีใด

ความเจาะจงเป็นเอกเทศของคำสั่งฆ่าตอกย้ำว่า การควบคุมร่างมนุษย์ไม่ได้มีจุดประสงค์เพื่อหาทาสรับใช้หรือดูดพลังชีวิตเพียงอย่างเดียว แต่ถูกออกแบบมาให้เป็นอาวุธสังหารโดยเฉพาะ

ขณะเดียวกัน เรื่องน่าเศร้าของ Weapons คือการที่เหยื่อผู้ถูกควบคุมจะไม่ได้มีสถานะเป็นแค่อาวุธ หากแต่ยังเป็น ‘เหยื่อ’ จากการใช้อาวุธดังกล่าว ตีความได้จากการที่ผู้กำกับแซ็ก เคร็กเกอร์ เปิดเผยอย่างตรงไปตรงมาว่า ท่าวิ่งอันเป็นเอกลักษณ์ในเรื่องได้รับแรงบันดาลใจจากภาพถ่ายที่มีอยู่จริง

‘Napalm Girl’ คือภาพถ่ายในเหตุการณ์สงครามเวียดนาม เป็นภาพเด็กเวียดนามกลุ่มหนึ่งวิ่งหนีเอาชีวิตรอด หลังหมู่บ้านถูกระเบิดนาปาล์มทำลายล้าง โดยในบรรดาเด็กเหล่านั้น มีเด็กหญิงร่างเปลือยเปล่าที่วิ่งโดยกางแขนทั้งสองข้าง ซึ่งภายหลัง Napalm Girl ได้กลายเป็นภาพที่ตอกย้ำให้คนทั่วโลกเห็นว่า สงครามคือความเลวร้ายที่ไม่อาจให้อภัย โดยเฉพาะเมื่อมันเกิดขึ้นกับเด็กเล็ก ซึ่งเปรียบเสมือนความบริสุทธิ์ไร้เดียงสาในสังคมมนุษย์

ช่วงตอนสุดท้ายของ Weapons ตอกย้ำว่า เด็กทั้งสิบเจ็ดคนไม่ต่างอะไรกับเหยื่อสงคราม หรือเด็กหญิงในภาพผู้นั้น เพราะแม้แกลดีสจะตายไป แต่พวกเขาก็ยังคงสภาพแบบเดียวกับตอนถูกควบคุม กระทั่งเสียงบรรยายปิดเรื่องทำให้ผู้ชมใจชื้นเมื่อได้รู้ว่า หลังผ่านไประยะหนึ่ง อาการของพวกเขาก็เริ่มดีขึ้น

ทว่าไม่มีใครรู้ชะตากรรมหลังจากนั้น...พวกเขาจะแค่ดีขึ้น แต่ยังคงมีความผิดปกติไปตลอดชีวิตหรือเปล่า หรือหากกลับมาเหมือนเดิมแล้ว การได้รู้ว่าตัวเองเป็นฆาตกรที่ฉีกกินร่างหญิงชราคนหนึ่งอย่างโหดเหี้ยม จะเป็นแผลใจพวกเขาจนวันตายหรือไม่ เราไม่มีทางรู้ เพราะผู้สร้างเลือกจบเรื่องราวลงแค่นั้น

ภาพคนเป็นพ่ออุ้มลูกชายผู้ถูกทารุณกรรมด้วยอาวุธสงครามจนไม่เหลือความเป็นมนุษย์คือสิ่งสุดท้ายที่เห็น ก่อนภาพบนจอจะกลายเป็นสีดำสนิท

สุดท้าย Weapons จึงกลายเป็นหนังสยองขวัญที่เป็นภาพสะท้อนของความรุนแรง จากสิ่งชั่วร้ายนามว่าปรสิต ซึ่งหากเปรียบกับมนุษย์ในสังคม ก็คงเป็นมนุษย์จำพวกเห็นแก่ตัว ดำรงชีวิตด้วยการสูบเลือดกินเนื้อผู้ด้อยกว่า ความเลวร้ายตลอดประวัติศาสตร์บ่งชี้ว่า ปรสิตกลุ่มนี้สามารถใช้อาวุธและการล้ำเส้นทุกวิถีทาง เพื่อถีบตัวเองขึ้นสู่จุดสูงสุด อาจเป็นการได้ครองโลกหรือครองจักรวาลก็สุดจะคาดเดา

ที่ตลกร้ายคือ หลังตระหนักได้ถึงสัญญะข้อนี้ ก็ดูจะทำให้วีรกรรมการล้ำเส้นของตัวละครอื่นในเรื่อง (นอกจากแกลดีส) ดูเบาลงถนัดตา เพราะสุดท้ายแล้ว พวกเขาก็เป็นแค่มนุษย์ตัวเล็ก ๆ ที่ถูกล้ำเส้นจากผู้เหนือกว่า จนต้องหันมาล้ำเส้นกันเองด้วยความมืดแปดด้านก็เท่านั้น

ผิดกับเจ้าแห่งปรสิตอย่างแกลดีส ซึ่งกลายเป็นตัวละครที่พูดได้เต็มปากว่า ทำให้มนุษย์ผู้ชมอย่างเรา ๆ รู้สึกขวัญผวา สั่นประสาท ไม่ต่างจากเวลารับรู้ถึงพลังของปรสิตตัวกระจ้อยร่อยที่มีศักยภาพพอจะล้างบางเผ่าพันธุ์มนุษย์ได้เลยแม้แต่น้อย