‘แจ็ค แฟนฉัน’ จากนักแสดงตลกสู่บทบาทของความเป็นพ่อและผู้ให้ 

เสียงหัวเราะดังก้องสตูดิโอ The People เมื่อ ‘แจ็ค แฟนฉัน’ วางความยุ่งยากใจที่เจอในวันนั้นลง แล้วให้สัมภาษณ์แบบเป็นตัวของตัวเอง ทั้งเรื่องราวชีวิตที่มีทั้งสุขปนซึ้ง, ความผูกพันกับเพื่อนในวงการ โดยเฉพาะ ‘มาริโอ้ เมาเร่อ’, ความเป็นสายมูและการบูชาพระ รวมถึงโปรเจ็กต์ล่าสุดที่เจ้าตัวทุ่มเทและภาคภูมิใจในการนำเสนออย่าง ‘Food Truck รัก (ลัก) หมูเด้ง’

ท่ามกลางเรื่องราวมากมายที่เขาเล่า มีสิ่งหนึ่งที่ไม่เคยหายไปจากชีวิตของเขาเลยตลอดเวลากว่าสองทศวรรษ นั่นคือชื่อที่ทำให้ใคร ๆ จดจำเขาได้ทันที ‘แจ็ค แฟนฉัน’ ชื่อที่ทั้งเปิดประตูสู่โอกาส และในขณะเดียวกันก็แบกรับความคาดหวังกับคำวิจารณ์นานานับไม่ถ้วน

“อยู่กับชื่อนี้มานานแล้ว รู้สึกยังไงบ้าง?” เมื่อถามถึงชื่อ ‘แจ็ค แฟนฉัน’ ที่ติดตัวมากว่าสองทศวรรษ เขาตอบด้วยความจริงใจ “ไม่เบื่อเลยครับ เพราะว่าคนจำได้จากชื่อนี้ แจ็ค แฟนฉัน แต่คนจะเกลียดก็มี เกลียดเพราะเล่นหยาบคาย เกลียดแบบว่ามึงไม่มีมารยาท” เขายอมรับอย่างตรงไปตรงมา

“บางสถานที่ บางสถานการณ์มันบังคับให้เราต้องเป็นแบบนั้น เหมือนถ้ามึงมารายการนี้ มึงต้องเล่นหยาบแบบนี้ แต่มึงจะโดนคนดูด่ามึงนะ มึงรับได้ไหม ก็ต้องรับได้เพราะว่ามันได้ตังค์” เขาพูดถึงเรื่องนี้ด้วยน้ำเสียงสบาย ๆ ไม่มีความขุ่นเคืองหรือการป้องกันตัว แต่เป็นการยอมรับความจริงที่เกิดขึ้นในวงการบันเทิง

ในเรื่องการถูกวิพากษ์วิจารณ์ แจ็คมีวิธีคิดที่เรียบง่าย “ไม่ต้องไปซีเรียสอะไรกับชีวิต ไม่ใช่ทุกคนจะชอบเราหมด ถ้าด่ากู กูด่ามึงในใจแล้วกัน จบ เดี๋ยวมึงก็ตาย กูก็ตาย แค่นั้น ไม่มีใครเพอร์เฟ็กต์หรอก” 

กว่าที่แจ็คจะเติบโตและตกผลึกขนาดนี้ เป็นไปไม่ได้ที่จะไม่เล่าถึงช่วงชีวิตที่ดังสุดขีดจากภาพยนตร์ ‘แฟนฉัน’  

“ดังแบบฟลุ๊คเลย ไม่เคยว่างเลยตลอด 3 เดือนเต็ม ต้องไปทัวร์ ไปถ่ายโฆษณา มีงานทุกวัน ในชีวิตไม่เคยมีใครมารอแบบนี้ หมายถึงแฟนคลับที่มารอดูแน็กกับโฟกัส แต่เขาก็ได้เจอเราด้วย” แจ็คย้อนรำลึกความหลัง 

หลังสั่งสมประสบการณ์ในวงการและเครือข่ายมาระดับหนึ่ง แจ็คก็เปลี่ยนผ่านจากการเป็น ‘ดารา’ มาสู่การนั่งเก้าอี้ ‘ผู้กำกับ’ ประเดิมด้วย ‘แดง พระโขนง’ เมื่อปี 2565 ก่อนจะขยับมาสู่หนังครอบครัวในปีนี้อย่าง ‘Food Truck รัก (ลัก) หมูเด้ง’ ซึ่งแน่นอนว่าได้รับแรงบันดาลใจหลังจากที่เขาเริ่มสร้างครอบครัวและมีลูก 

ส่วนนักแสดงที่มารับบทนำ ถึงแม้จะได้ชื่อว่าเป็น ‘เพื่อนรัก’ แต่การทาบทามให้มารับบทก็ไม่ใช่เรื่องง่าย “ผมกราบมัน (มาริโอ้) เลยนะ บอกว่า มึงรับเถอะ เพราะตอนนี้กูไม่ค่อยมีงาน กูขอร้องมึงล่ะ” แจ็คเล่าไปหัวเราะไป แถมสำทับไปด้วยว่า ที่เคยหลอกขายของให้ มาริโอ้สามารถบวกคืนได้จากค่าตัวเลย 

แค่เริ่มหานักแสดงก็สนุกแล้ว ระหว่างถ่ายทำก็ยังมีเรื่องปั่นป่วนไม่หยุด โดยเฉพาะฟ้าฝนที่ดูจะไม่เป็นใจเอาเสียเลย ยิ่งไหว้ขอให้ฝนหยุดตก ฝนก็ยิ่งเทมาเหมือนพายุ ในขณะที่แจ็คเองก็หน้าดำคร่ำเคร่ง เพราะตั้งใจกับโปรเจ็กต์นี้มาก ไม่ใช่เพราะความคาดหวังเรื่องรายได้เพียงอย่างเดียว แต่เพราะอยากให้ผลงานนี้ออกมาเป็นที่ชื่นชอบของทุกคนในครอบครัว เพื่อเบรกกับบรรยากาศเคร่งเครียดที่เกิดขึ้นในประเทศ 

เมื่อถามว่า ทำไมจึงต้องให้ความสำคัญกับ ‘ครอบครัว’ ขนาดนั้น แจ็คจึงเริ่มเปิดใจถึงเรื่องราวในอดีตที่เติบโตมาพร้อมระเบียบวินัยจากการเป็น ‘ลูกทหาร’ 

“ผมเป็นลูกทหาร พ่อผมสอนเรื่องระเบียบวินัยเยอะมาก เตียงต้องสะอาด บ้านต้องสะอาดเรียบร้อย” 

ความทรงจำในวัยเด็กของแจ็คเต็มไปด้วยความยากลำบาก “ชีวิตครอบครัวทหารต้องสู้มากเลยนะ แม่ผมขายลูกชิ้น พวกเราโคตรลำบากเลย มีวันหนึ่งฝนก็ตก ผมเป็นลูกคนเดียว อยู่บ้านแล้วเกิดกลัวผี ผมต้องไปขอให้แม่เลิกขายลูกชิ้นเพื่อมาอยู่เป็นเพื่อน” แต่แทนที่จะหยิบประเด็นนี้มาดึงดราม่า เขากลับไม่ค่อยอยากพูดถึงมุมนี้สักเท่าไหร่ 

นั่นเป็นเหตุผลที่ไม่ว่าจะดูเกเรหรือเต็มไปด้วยวีรกรรมมากมายแค่ไหน สิ่งที่แจ็คไม่เคยหลงลืมก็คือการตอบแทน ‘พ่อแม่’ แม้บางครั้งความสัมพันธ์ระหว่างเขากับพ่อจะค่อนข้างซับซ้อน “ถ้าพ่อทำปัญหามา ผมก็จะขึ้น จะบอกพ่อให้พอเถอะ อายุเยอะแล้ว ให้ผมเก็บเงินเถอะ ไม่รู้จะเป็นดาราถึงเมื่อไหร่” แต่สุดท้ายก็เป็นเขานั่นแหละ ที่ดูแลพ่อแม่ทุกอย่างเท่าที่ยังมีแรงทำให้ไหว

อีกความน่ารักของแจ็คที่หลายคนไม่ค่อยสัมผัส เกิดขึ้นระหว่างที่เราชวนคุยเรื่องการเป็น ‘สายมู’ ที่เขาเน้นเรื่องการสวดมนต์ไหว้พระ “คาถาเงินล้าน ผมสวดวันละ 30 จบ” เมื่อเราถามทิ้งท้ายว่า นอกจากนั้นแล้วเขาบูชาอะไรอีก เขาตอบสั้น ๆ ว่า “พ่อกับแม่” 

แล้วเมื่อเปลี่ยนสถานะจาก ‘ลูกชายตัวแสบ’ มาเป็น ‘พ่อ’ เสียเอง แนวคิดเรื่องครอบครัวของเขาก็ยิ่งลึกซึ้งเข้าไปอีก “ผมมองว่าสถาบันครอบครัวเป็นอะไรที่ยิ่งใหญ่นะ แต่พอผมพูด คนจะไม่ค่อยเชื่อ เพราะลุคผม” สิ่งที่เกิดขึ้นกับเขาหลังมีลูกคือ เขาเลิกเที่ยวเตร่ และเวลาทำอะไรก็นึกถึงคนอื่นมากขึ้น โดยเฉพาะ ‘ภรรยา’ 

แม้จะยอมรับว่าเป็นการปรับตัวที่ยากเอาเรื่อง แต่เวลาที่คิดว่าอนาคตต้องเตรียมเงินเอาไว้ให้ลูก ทุกอย่างก็กลายเป็นเรื่องง่าย 

“แล้วถ้าลูกโตมาเป็นเด็กแสบเหมือนแจ็คหล่ะ จะทำยังไง” เราเอ่ยถาม เขานิ่งสักครู่แล้วตอบจริงจัง “จริง ๆ ไม่อยากให้ลูกพูดหยาบแบบผม ไม่ดีหรอก ไม่มีใครชอบ อย่าเป็นเหมือนพ่อเลย เป็นเหมือนแม่ดีกว่า” บวกกับ 3 หลักการสำคัญที่เขาจะสอนลูกก็คือ ไม่ยุ่งเกี่ยวกับยาเสพติด ไม่ติดการพนัน และไม่เป็นภาระสังคม “ถ้าเขาทำตรงนี้ได้ อันอื่นก็ไม่น่าจะยาก” 

การเป็นพ่อยังทำให้แจ็คมองเห็นความสำคัญของการเป็น ‘ผู้ให้’ มากขึ้น “ผมคิดถึงคนอื่นเพราะว่าคนอื่นให้ผมก่อน ผมดังมาได้เพราะคนอื่น เพราะฉะนั้นก็ต้องคืนกลับ ทำงานมาก็เสียภาษีไปเหอะ มีเหลือก็แบ่งคนอื่น” การทำบุญเป็นกิจวัตรที่เขาทำไม่ขาด ทั้งบริจาคโรงพยาบาล ซื้อผ้าห่อศพ ซื้ออาหารให้หมาแมว “มึงเอาอะไรไปไม่ได้หรอก เกิดมาแล้วเดี๋ยวก็ตาย ลองเป็นผู้ให้ดิ” 

ยิ่งเห็นเขาพูดถึงเรื่อง ‘ความตาย’ บ่อย เรายิ่งอยากรู้ว่า ณ วันหนึ่งที่เขาสิ้นชื่อไปจากวงการบันเทิง ณ วันที่ไม่มีใครเรียกชื่อ ‘แจ็ค แฟนฉัน’ เขาจะเอายังไงกับชีวิตต่อไป

“มันมีวันหมดยุคอยู่แล้ว วันหนึ่งก็จะมีคนที่อ้วนและตลกกว่านี้ นิสัยดีกว่านี้ ที่ไม่ใช่แจ็ค แฟนฉัน เพราะฉะนั้นต้องไม่ดูถูกอาชีพตัวเอง อย่าทำตัวไม่น่ารัก และถ้าวันนั้นมาถึง ผมก็จะกลับไปใช้ชีวิตเหมือนเดิม เป็นคนธรรมดาเลย”

สุดท้ายแล้ว ชีวิตก็ไม่ต่างอะไรจากเวทีที่ไฟค่อย ๆ ดับลง เสียงหัวเราะวันหนึ่งก็จางไป แต่สิ่งที่เหลืออยู่คือวิธีที่เราปฏิบัติต่อคนที่เรารัก สำหรับ ‘แจ็ค แฟนฉัน’ การเป็นพ่อและการเรียนรู้ที่จะให้ คือบทสรุปที่ทำให้เขากลายเป็นมากกว่าตัวละครในหนัง หากคือคนที่มีชีวิตจริง และเลือกจะใช้มันอย่างมีคุณค่า

 

สัมภาษณ์: พาฝัน ศรีเริงหล้า

ถ่ายภาพ: จุลดิศ อ่อนละมุน