จดหมายฉบับสุดท้ายจากพ่อผู้ล่วงลับ ถึงลูกสาว ที่เขียนเก็บไว้ให้ลูกในวันแต่งงานอีก 20 ปีให้หลัง

กลิ่นความรักลอยคละคลุ้งไปทั่วงานแต่งงานของ ‘เฟรยา โรซาติ’ (Freya Rosati) และไมเคิล ชายที่แสนวิเศษที่อยู่เคียงข้างเธอมาตลอดช่วง 5 ปีที่ผ่านมา แม้จะสุขใจเพียงใด แต่ภายในใจของเจ้าสาวกลับรู้สึกเศร้าอยู่ตลอดเวลา เธออยากให้ ‘พ่อ’ อยู่ตรงนี้ อยากให้ท่านเห็นว่าลูกสาวของพ่อเติบโตมาเป็นหญิงสาวเต็มตัวแล้ว อยากให้ท่านภูมิใจว่า ลูกสาวคนนี้เจอคู่ชีวิตที่ดี และพร้อมมอบทั้งชีวิตและจิตวิญญาณเพื่ออยู่เคียงข้าง ดูแลกันและกันไปจนกว่าความตายจะพรากจาก

เธอได้แต่คิดและภาวนาว่า พ่อคงมองเธออยู่จากที่ไหนสักแห่ง และยิ้มอย่างมีความสุข อวยพรให้เธออยู่ในที่ไกลแสนไกล ขณะที่ความคิดวิ่งวนไปมาไม่หยุด ก็ถึงคราวที่แม่ของเธอจะต้องขึ้นมากล่าวคำอวยพร ทั้งคู่สบตากัน เธอฉีกยิ้มกว้างให้แม่ ก่อนที่แม่จะกระแอมไอขึ้นเล็กน้อย และเริ่มกล่าวคำอวยพรจากจดหมายเก่า ๆ ฉบับหนึ่ง

ถึง ลูกรัก

วันนี้เป็นวันพิเศษของลูก พ่อได้แต่หวังว่าจะมีโอกาสได้ยืนเคียงข้างลูกในวันสำคัญเช่นนี้ พ่อคงจะเป็นคนที่โชคดีที่สุดในโลก พ่ออยากจะเดินจับมือลูกส่งไปถึงฝั่งฝัน ไปหาคนรักของลูก คนที่ลูกเลือกแล้วว่าจะแชร์ทุกสิ่งทุกอย่างในชีวิตร่วมกัน

ขอให้ลูกสุขสันต์กับทุกสิ่ง สนุกกับทุกอย่าง จะหัวเราะหรือร้องไห้บ้างก็ไม่เป็นไรหรอก จงมีความสุขและมั่นใจเข้าไว้ พร้อมเผชิญหน้าทุกสิ่งอย่างเต็มกำลัง พ่อเชื่อว่าลูกจะประสบความสำเร็จในชีวิตคู่เป็นแน่

ลูกมอบช่วงเวลาที่ดีที่สุดในชีวิตให้กับพ่อ ลูกคือความภาคภูมิใจของพ่อ พ่อจะเก็บทุกความทรงจำที่มีอยู่เอาไว้ตลอดไป จะคิดถึงลูกทั้งยามลืมตาและหลับตา ขอให้ลูกรู้ว่าถ้าพ่อหลับตาลง พ่อจะคิดถึงลูกตลอดไป จะไม่มีวันลืมความสุข ความฉลาดเฉลียว ความเข้าอกเข้าใจ และความเอาใจใส่คนอื่นที่ลูกมักจะมีให้กับคนรอบข้างไว้เสมอ จะเก็บทุกรอยยิ้มของลูกเอาไว้ในก้นบึ้งหัวใจของพ่อ

อย่าเปลี่ยนไปเลยนะลูกรัก

จาก พ่อที่รักลูกไม่มีวันเปลี่ยน

สิ้นสุดคำบอกรักของผู้เป็นพ่อ ทั้งแม่และเจ้าสาวต่างหลั่งน้ำตาออกมา นี่คือจดหมายฉบับสุดท้ายที่เขียนถึงลูกสาวเอาไว้เมื่อครั้งที่เขาเคยมีชีวิตอยู่ และแม่ของเธอเก็บมันเอาไว้ตลอด 20 ปี เวลานับสิบปีที่เธอพยายามเก็บทุกความรู้สึก ซ่อนเอาไว้ให้ลึกสุดใจ รอเวลาที่สามีและพ่อของลูกกลับมามีชีวิตอีกครั้ง ผ่านจดหมายที่จะถูกเปิดผนึกในวันแต่งงานของลูกสาวตัวน้อย

เขาจากไปด้วยโรคมะเร็งหลอดอาหารในวัย 53 ปี ขณะที่โรซาติอายุเพียง 11 ปี เธอยังเด็กเกินไปที่จะรู้ว่าพ่อทนทุกข์ทรมานจากอาการป่วย ทั้งอาหารไม่ย่อย พูดติด ๆ ขัด ๆ ขยับตัวลำบาก บางครั้งขาก็บวมขึ้นโดยไม่ทราบสาเหตุ จนแม่ต้องหามไปโรงพยาบาล ทั้งหมดนี้คือภาพที่เธอเห็นในช่วงไม่กี่เดือนก่อนที่พ่อจะจากไป

เมื่อรู้ว่าตัวเองป่วยเป็นมะเร็ง ผู้เป็นพ่อจึงเริ่มเขียนจดหมายขึ้นมาทั้งหมด 9 ฉบับ โดยฉบับสุดท้ายจะถูกส่งให้เธอในวันแต่งงาน ส่วนอีก 8 ฉบับที่เหลือคือการ์ดอวยพรวันเกิดที่เขาพยายามเขียนถึงลูกให้ได้มากที่สุด แต่เพราะโรคร้าย เขาไม่มีเรี่ยวแรงมากพอที่จะเขียนได้มากกว่านี้ จึงจำใจต้องหยุดเขียนลงอย่างเลี่ยงไม่ได้

ปัจจุบัน โรซาติอายุ 32 ปี เธอเล่าว่าความทรงจำแรกที่นึกถึงพ่อคือ ภาพของชายใจดีที่มักตอบตกลงเธอทุกครั้ง ไม่ว่าเธออยากจะทำอะไร พ่อก็พร้อมสนับสนุนเสมอ ถึงผู้เป็นแม่จะปฏิเสธไม่อยากให้เธอทำ แต่เมื่อหันกลับไปหาพ่อ พ่อจะพยักหน้า ตอบตกลง และยิ้มให้กำลังใจเธอ พาเธอออกไปผจญภัย เป็นทั้งเพื่อนเล่นเกม ครูสอนเต้นรำ และพ่อที่ปลอบโยนเธอในวันท้องฟ้าหม่น

แม้จะยังเป็นเด็ก แต่เธอก็สัมผัสได้ถึงความรักที่พ่อมีให้กับเธอ เธอรัก และยังคงรักไม่มีวันเปลี่ยน และเมื่อโตขึ้นจึงได้รู้ว่า พ่อรักเธอมากกว่าที่เธอคิดเสียอีก เพราะจดหมายฉบับนี้ที่มีข้อความไม่กี่บรรทัด แต่ทั้งหมดคือความพยายามครั้งสุดท้ายของผู้เป็นพ่อที่จะมอบความรักไปให้ลูก

“พ่อไม่เคยบอกฉันเลยว่าเขาป่วย เขาเข้มแข็งกว่าใคร เขาเป็นฮีโร่ที่พร้อมปกป้องฉันจากทุกอย่างในชีวิตนี้

“แต่พ่อคะ พ่อรู้ไหมว่าความเจ็บปวดของพ่อที่ลูกไม่เคยรับรู้มาก่อน วันนี้หนูรู้แล้วนะ หนูขอบคุณทุกอย่างที่พ่อเคยทำมา ถึงแม้วันนี้จะไม่มีพ่ออยู่ในงานแต่งงานของหนู แต่หนูสัมผัสได้ค่ะว่าพ่อไม่เคยจากหนูไปไหนเลย

“รักพ่อเสมอ แม้วันนี้พ่อจะไม่อยู่กับหนูแล้วก็ตาม”

 

เรื่อง : วันวิสาข์ โปทอง

ภาพ : Courtesy of Freya Rosati

 

อ้างอิง :

‘I got a card from dad on my wedding day - 20 years after his death’ https://www.independent.co.uk/news/people/wedding-father-bride-daughter-b2423683.html

My Dad Sent Me A Card on My Wedding Day - 20 Years After His Death. https://www.goodnewsnetwork.org/my-dad-sent-me-a-card-on-my-wedding-day-20-years-after-his-death/